Dochterlief vertrok naar Santiago. 1000 km wandelen, in haar eentje…

Jaren geleden al wenste ik dat ik de echtgenoot een handleiding van mezelf zou kunnen afleveren. Soms begreep ik mezelf niet, mijn eigen reacties nog minder. Tegelijkertijd waren er zaken die o zo belangrijk voor mij waren (en nog steeds zijn): harmonie bewaren, het welzijn van ons gezin, zelf regelmatig in stilte kunnen vertoeven,... en er waren ook de tegenstrijdigheden: enerzijds zo graag in stilte alleen zijn en tegelijkertijd een diepe nood om net samen dingen te doen, te bouwen, te creëren. En dan mijn honger naar alsmaar nieuwe dingen en mijn eeuwige twijfels, die maakten het mij en mijn omgeving niet bepaald gemakkelijk... Dus wenste ik mezelf en de echtgenoot een duidelijke handleiding toe. Toen zonder succes...

Graag deel ik met jullie het verhaal waarmee Eckhart Tolle zijn boek 'De kracht van het nu' begint. Een bedelaar zat al dertig jaar aan de kant van een weg. Op een dag kwam er een vreemdeling voorbij. 'Hebt u wat geld voor me?' vroeg de bedelaar, terwijl hij mechanisch zijn oude honkbalpet ophield. 'Ik kan je niets geven', zei de vreemdeling. Toen vroeg hij: 'Waar zit je eigenlijk op?' 'Niets bijzonders', zei de bedelaar, 'het is gewoon een oude kist. Ik zit er al op zolang ik me kan herinneren.' 'Heb je er wel eens in gekeken?' vroeg de vreemdeling? 'Nee', zei de bedelaar, 'waarom zou ik? Er zit niets in.' 'Neem eens een kijkje', zei de vreemdeling met enige nadruk. De bedelaar slaagde erin de kist open te wrikken. Hij was stomverbaasd, vol ongeloof en heel opgetogen toen hij zag dat de doos vol zat met goud.